Vaderdag: van stropdas naar samen knuffelen.

Vaders in 2025 zijn betrokken, nieuwsgierig, en willen er écht zijn, vanaf de positieve test tot ver na de kraamweek. En dat is een groot verschil met hoe het er 30 jaar geleden aan toe ging.

Waar vaders in de jaren ’90 vaak nog een stap terug deden tijdens de zwangerschap en kraamtijd, zie je nu een generatie mannen opstaan die bewust kiest voor betrokken vaderschap. Maar hoe ziet die rol er eigenlijk uit? En welke vragen leven er onder (aanstaande) vaders?

Bij Kraamzorg Monique Boer zien we dagelijks hoe betrokken vaders zijn vanaf het eerste moment. Daarom zetten we in deze blog de verschillen op een rij tussen Vaderdag toen en Vaderdag nu en waarom die verandering zo mooi is.

 

Vaderdag

Vaderdag toen: een momentje tussen het werken door.

In de jaren ’80 en ’90 was de rol van de vader in veel gezinnen nog traditioneel: de vader werkte buitenshuis en was ‘de kostwinner’. Op Vaderdag kreeg hij een tekening, een geknutseld fotolijstje of een reep chocola. Vaak een ritueel waarbij papa vooral werd bedankt voor zijn harde werk buiten het gezin.

De invulling van het vaderschap was toen meer op afstand. Vaders waren zeker lief en betrokken, maar praktische zorg, zoals luiers, voedingen of schoolgesprekken, was meestal het domein van moeders. 

Vaderdag nu: betrokken vanaf het begin.

 In 2025 is dat beeld totaal veranderd. Vaders van nu zijn vanaf het begin actief betrokken bij de zwangerschap, bevalling én kraamtijd. Ze zijn aanwezig, zorgend en vaak net zo goed op de hoogte van voedingsschema’s als hun partner.

Op Vaderdag draait het daarom niet alleen om ‘dankjewel voor je werk’, maar om:

Dankjewel dat je er écht bent
Voor die nachtvoeding, dat luisterend oor, dat veilige gevoel
Voor het samen ouderschap dragen

Vaders nemen tegenwoordig ouderschapsverlof op, gaan mee naar controles, lezen boeken over hechting en staan met net zoveel trots hun kind in bad te doen als op het voetbalveld te juichen.

Wat betekent dat voor Vaderdag? 

Vaderdag is steeds minder een “mannendag met een barbecue” en steeds meer een dag van verbinding. Samen iets doen. Wandelen met de baby in de draagzak. Een boekje lezen met een peuter op schoot. Of gewoon bewust even stilstaan bij wat vaderschap écht betekent.

De cadeaus? Nog steeds tekeningen en knutsels (gelukkig!). Maar ook:

  • Een boek met herinneringen aan de kraamtijd

  • Een babyrompertje met “Papa is mijn held”

  • Of gewoon een dag zonder to-do’s, maar mét veel knuffels.

Vaderdag
papa
Knuffelen

Dat vaders graag willen, zien wij heel veel bij gezinnen. Maar net als moeders lopen ze tegen vragen en onzekerheden aan. We hebben de 5 meest voorkomende vragen op een rijtje gezet (uiteraard met de antwoorden erbij!).

1. Wat kan ik doen om mijn partner goed te ondersteunen?

Je hoeft geen superheld te zijn, maar wel aanwezig. De beste ondersteuning begint bij luisteren, maar dan ook écht horen wat je partner zegt. Vragen stellen zijn hierin heel belangrijk. Vraag bijvoorbeeld “hoe gaat het met je?” en biedt praktische hulp aan: koken, schoonmaken, zorgen dat je partner rust kan pakken. Kleine dingen maken het verschil. Wees betrokken bij afspraken en beslissingen, ook als het “haar lichaam’ betreft, want het is jullie reis.

Ook belangrijk: erken dat het voor jullie beiden een grote verandering is. Samen navigeren jullie door iets nieuws. Door je open, zorgzaam en gelijkwaardig op te stellen, geef je niet alleen je partner vertrouwen, maar ook jezelf.

2. Hoe bouw ik een band op met mijn baby?

Hechting begint al voor de geboorte. Praat tegen de baby in de buik, leg je hand erop, lees voor, dat voelt misschien gek, maar het helpt écht. Na de geboorte kun je huid-op-huid contact doen, in bad doen, wiegen, zingen, troosten en gewoon: aanwezig zijn.

Je hoeft niet ‘iets speciaals’ te doen om een band te bouwen. Door tijd, aandacht en herhaling ontstaat vanzelf die unieke papa-baby connectie. Soms groeit die band meteen, soms wat langzamer, allebei is normaal. Lees in onze blog over Oxytocine hoe dit hormoon bijdraagt aan de band met je kindje. 

3. Wat als ik me onzeker voel of geen klik voel direct na de geboorte?

Dat is helemaal oké. Veel vaders verwachten een onmiddellijke golf van liefde, maar soms komt die niet direct. Je bent niet minder vader als je die klik pas later voelt. Liefde groeit door contact, betrokkenheid en vertrouwen.

Voel je je onzeker? Praat erover, met je partner, een vriend, of desnoods een professional. Vaderschap is ook een leerproces. Geef jezelf de ruimte om erin te groeien. Onzekerheid betekent alleen maar dat je het belangrijk voor je is.

4. Hoe verdeel je de zorgtaken eerlijk?

Eerlijk is niet altijd hetzelfde als ‘gelijk verdeeld’. Soms heeft de ene ouder meer energie, of herstelt de ander nog van de bevalling. Het gaat om balans op de lange termijn.

Blijf met elkaar in gesprek over verwachtingen en behoefte. Bespreek ook wie wat graag doet. Misschien doe jij liever de nachtvoedingen en je partner liever de voeding overdag. Als je de zorgtaken bewust afspreekt, voorkom je frustraties én werk je als team.

5. Mag ik ook kwetsbaar zijn?

Ja, juist dát maakt je een sterke vader. Het beeld van de onbreekbare ‘stoere papa’ past niet meer bij deze tijd. Vaderschap roept allerlei gevoelens op: trots, liefde, onzekerheid, vermoeidheid, soms zelfs somberheid.

Door eerlijk te zijn over wat je voelt, geef je het goede voorbeeld aan je kind én creëer je ruimte voor steun. Je hoeft het niet allemaal zelf te doen of in één keer goed, ook niet als vader. Wees lief voor jezelf.

 

Vaders maken het verschil!

Bij Kraamzorg Monique Boer zien we dagelijks hoe belangrijk vaders zijn. Niet als ‘hulpje van’, maar als volwaardig ouder. Met eigen zorgen, eigen vragen en eigen kracht.

Dus aan alle vaders:
Fijne Vaderdag. Je doet ertoe. Niet alleen vandaag, maar élke dag.

Lees de ervaringen van deze papa's

Pap Cor

Deze papa pakte de waterpas erbij. “Ja dat vind ik gewoon leuk”.

Papa Bram

“Ze knipperde met haar ogen, dat gaf mij meteen het vertrouwen dat het wel goed zou komen”.

 

 

Papa Pieter Jan

“Ik moest wel even schakelen toen de verloskundige zei: we gaan een thuisbevalling doen!”