Ik geniet ervan om gezinnen te helpen groeien.
Ik ben Monique Pleijsier en woon in Genemuiden. Samen met mijn man Jan heb ik drie kinderen: twee dochters en een zoon.
Ik mag graag wandelen en fietsen en ik speel al jaren tennis met een vaste groep dames. We doen mee aan competitie, maar hebben het vooral heel gezellig samen.
Om wat meer kracht op te bouwen ben ik ook weer begonnen met fitness. Niet echt mijn hobby, eerder noodzaak.
Ik wilde altijd al kraamverzorgende worden, maar koos voor de Koninklijke Marine en werkte daarna op administratief gebied. Toen mijn kinderen wat ouder werden en ik behoefte kreeg aan een nieuwe uitdaging, kwam de wens om alsnog kraamverzorgende te worden terug. Dankzij mijn man heb ik de stap gezet. In oktober 2020 heb ik me laten omscholen, een droom die eindelijk werkelijkheid werd. Hier heb ik nog geen enkel moment spijt van gehad. Hoewel ik nog relatief kort in het vak zit, denken mensen door mijn “jonge” uitstraling soms anders.
Bijzonder aan de kraamzorg
Door dit vak voel mij een bevoorrecht mens. Het meest bijzondere vind ik het vertrouwen dat ouders je geven in de allereerste week van een nieuw mensenleven. Vooral gezinnen met een eerste kindje vind ik leuk. Ouders weten niet wat ze overkomt, willen alles weten en zijn ontzettend leergierig.
Daarnaast is geen dag in het leven van een kraamverzorgende saai, er gebeurt altijd wel iets. Denk niet dat je alles onder controle hebt, want de dag erna loopt het meestal weer helemaal anders. Als kraamverzorgende moet je dus heel flexibel zijn en goed mee kunnen bewegen met het gezin; je bent eigenlijk een soort kameleon.
Een bevalling om nooit te vergeten
We maken natuurlijk ook regelmatig spannende dingen mee, maar deze casus blijft me bijzonder goed bij. Ik kwam op een avond bij een thuisbevalling, volgens de bereikbaarheidsdienst was er al 6 cm ontsluiting, dus ik ging snel die kant op. Toen ik boven kwam, zat de moeder in kleermakerszit op bed en was ze nog volop aan het praten. Ik stelde me voor, en toen zei ze heel rustig: “Ik ga even plassen, dan kunnen we aan de slag.” Binnen een half uur lag de baby al aan de borst.
Op zorgdag vier of vijf wilde deze moeder graag het kolven proberen. Vader had de avond ervoor alles netjes uitgekookt. Ik vertelde haar, om teleurstelling te voorkomen, dat er meestal niet meteen veel moedermelk komt en dat een baby vaak meer uit de borst drinkt dan wat je met een kolf eruit krijgt. Terwijl ik haar dit uitlegde zat moeder, opnieuw in kleermakerszit, rustig te kolven en vulde ze tot mijn verbazing beide flesjes van 120 cc bijna helemaal vol.
Borstvoeding: leren terwijl je doet
Het begeleiden van borstvoeding vind ik het mooiste, maar ook het moeilijkste onderdeel van mijn werk. Daarnaast geniet ik van de gesprekken met ouders. Ik probeer hen gerust te stellen en duidelijk te maken dat ze niet te ver vooruit moeten kijken, en zeker niet met anderen moeten vergelijken. Ik wil ze meegeven om naar hun eigen gevoel te luisteren, het gras is immers altijd groener aan de overkant. Ik vind dat ouders tegenwoordig veel van zichzelf eisen, terwijl het juist goed is als iets niet meteen gaat zoals je wilt; daarvan leer je alleen maar. Ouderschap is net als het opvouwen van een hoeslaken: niemand weet precies hoe het moet.
Wat maakt mij uniek?
Dat is best een lastige vraag, om van jezelf te zeggen wat jou uniek maakt. Ik hoor altijd dat mijn rust als heel fijn wordt ervaren; daar worden ouders ook rustig van, zeggen ze dan altijd. Ik luister naar hen en denk met ze mee. Ik probeer niet meteen met oplossingen te komen; het is veel leuker om dit samen met de ouders te bedenken, dat geeft hen meteen vertrouwen.
Ik vind het fijn dat ouders blij zijn dat ik er ben, maar ook weer blij als ik de kraamweek afsluit. Dat is voor mij een goed teken, want dan hebben ze voldoende vertrouwen gekregen om zelf voor hun kindje te zorgen. Vaders stellen vaak leuke vragen en denken heel anders over dingen; dat vind ik altijd superleuk. Ik weet niet altijd het antwoord, maar ik ga wel op onderzoek uit, want daar leer ik zelf ook weer van!
Ouderschap is net als het opvouwen van een hoeslaken: niemand weet precies hoe het moet.
Wil jij ook onderdeel zijn van ons team? Of ben je, net als Monique, toe aan een cariereswitch? Kijk dan eens bij onze vacatures of neem gezellig contact met ons op!