Na 20 weken begon het voor mij te leven
In het begin leek er voor Pieter Jan weinig veranderd. ‘De eerste paar weken zie je niks, ik merkte wel wat verschil in het energielevel van Geralda maar verder was voor mij alles hetzelfde. Na week 20 begon de buik zichtbaar te groeien en kun je het kindje ook echt voelen, toen begon het voor mij ook meer te leven’. De echo’s en het horen van het hartje zijn bijzondere momenten voor hem. ‘Het is ongelofelijk wat ze tegenwoordig allemaal kunnen. Ze kijken of het hoofdje mooi rond is, het ruggetje gesloten, naar het neusje, of het lipje dicht zit. Dan zoomen ze in en zie je gewoon een hartje met klepjes die heen en weer gaan. Zo bijzonder, ik krijg nog kippenvel als ik eraan terug denk’. Hij geeft meteen een tip mee aan alle nieuwe vaders; ‘ga mee naar alle echo’s, dat zijn echt bijzondere momenten’.
Vals alarm
Pepijn is vier weken te vroeg geboren. Geralda en Pieter Jan willen hierdoor vroeg klaar zijn met alle voorbereidingen. ‘We hebben één keer vals alarm gehad. Verloskundige gebeld en voor controle gekomen, maar niks aan de hand. De week erna hadden we hetzelfde geintje. Ik ging gewoon naar de voetbal met Pepijn maar Geralda stuurde een berichtje dat we maar naar huis moesten komen’. Als Pieter Jan thuis komt is Geralda boven. ‘Toen ik haar aan keek wist ik het meteen, het is begonnen’. Ze had op dat moment de verloskundige al aan de telefoon. Ik ken Geralda, met een beetje pijn loopt ze echt wel door. Het was dus al serieus op gang’.
De verloskundige adviseert om even een ontspannen douche te nemen en de weeën te timen. ‘De weeën volgden elkaar al snel op en ik ging alvast de spullen klaar zetten om naar het ziekenhuis te vertrekken’. Geralda en Pieter Jan kozen voor een poliklinische bevalling, een ziekenhuis bevalling zonder medische indicatie. Geralda wilde niet met spoed naar het ziekenhuis moeten vertrekken, zoals een aantal vriendinnen van haar. ‘Dit vonden wij de meest fijne manier. Dan zit je meteen maar goed als er iets mis gaat’, legt Pieter Jan uit.
Bevallen met z’n drieën
Je hebt voor een bevalling vaak een plan in je hoofd, daar moesten Pieter Jan en Geralda even van afstappen. Omdat de bevalling al te ver gevorderd was, was er geen tijd meer om naar het ziekhuis te vertrekken. ‘Dat was wel even schakelen. Ik dacht oef… nu zijn we met z’n drieën hier’. Gelukkig was Kraamverzorgende Annelies er ook snel. Ze pakte volgens Pieter Jan goed door. ‘Ze heeft echt overal op gelet’. Ze heeft ook mijn telefoon gepakt en pas in het ziekenhuis zagen we alle foto’s terug’.
Met de verloskundige en de kraamverzorgende ging de bevalling, zoals Pieter Jan het noemt ‘van een leien dakje’. Helaas moesten ze alsnog met spoed naar het ziekenhuis. Geralda was veel bloed verloren en moest een bloedtransfusie. ‘Dat was wel even hectisch. Ik met een baby van een uur oud in de auto achter de verloskundige aan naar het ziekenhuis. Thuis volg je gewoon de instructies op van de verloskundige en de kraamhulp, je doet gewoon wat er gezegd wordt.
Ik was apetrots toen ik Fleur voor het eerst zag. Ze had een bos haar en zag er heel goed uit. Ze deed het ook meteen heel goed. Ja… toen had ik wel even kippenvel.
In het ziekenhuis staat de schoonmoeder van Pieter Jan klaar. Ze had net op dat moment dienst. ‘Dat was ontzettend fijn voor Geralda maar ook voor mij, zo wist ik dat Geralda niet alleen in het ziekenhuis was. Na de bloedtransfusie mocht het gezin naar huis waar Kraamverzorgende Annelies weer voor ze klaar staat. ‘De hulp van Annelies was ontzettend fijn. Ze nam veel taken over, hierdoor had ik meer tijd voor Geralda en Fleur’. Ondanks de uitdagingen, voelt Jan Pieter zich steeds meer een vader tijdens deze eerste dagen van het leven van zijn prachtige dochtertje Fleur.
Maak gebruik van je netwerk
Een tip die Pieter Jan mee wil geven aan nieuwepapa’s; ‘Maak gebruik van je netwerk en geniet van de tijd dat de kraamhulp er is’. Hij vertelt over de steun die hij krijgt van zíjn netwerk, zoals zijn ouders en buren, wat hem helpt om de drukte en stress te verminderen. Ook de kraamhulp is een bijzondere steun voor Pieter Jan. ‘Ik ben een doener, en zit niet graag stil. Maar dan zei ze: ‘Blijf nou gewoon zitten. Ik ben hier speciaal voor jullie’. Ook stond Annelies klaar met goede tips voor de nieuwe vader. ‘Zet dus je trots opzij en accepteer hulp’. Ondanks de vermoeidheid en de uitdagingen, geniet hij van de mooie momenten, zoals het in bad doen van zijn dochter. Al met al ervaart hij het ouderschap als bijzonder en geniet hij van de kleine, dagelijkse momenten met zijn pasgeboren dochter.
